เทคนิคลบจุดสีดำในภาพด้วยโปรแกรม Photoshop

โดยปกติแล้ว ผมม้กจะเข้ากรุงเทพฯ อยู่ค่อนข้างบ่อยเฉพาะวันเสาร์หรือไม่ก็วันอาทิตย์ ออกจากชลบุรีตีสี่ (รถเมล์) เสียเวลารอแพขนานยนต์ที่ท่าข้ามบางปะกง แล้วจึงจะเดินทางต่อเข้าไปจอดที่สามแยก ผมจะไปดูละครเวที...ที่เฉลิมนคร หรืออีกทีก็เฉลิม1ไทยรอบเที่ยง พอละครเลิกก็กลับมาขึ้นรถที่สามแยก ถึงบ้านก็ราวสองทุ่ม...หรือบางทีก็ไปที่พิมพ์ไทย-สยามนิกร ซึ่งอยู่ถนนสีลม ต้องเดินข้ามคลองด้วยสะพานไม้ ผมจะนั่งรถราง และเมื่อเข้าไปสำนักงานแล้วก็จะพบกับคุณบรรจบ ชุวานนท์ หัวหน้านักข่าวภูธร นักข่าวภูธรในเวลานั้นมีเงินเดือนเดือนละ ๕0 บาท ดูเหมือนจะไม่มีค่าข่าวที่คิดกันเป็นคอลัมน์/นิ้วอย่างทุกวันนี้การส่งข่าวจะมีซองจ่าหน้าซองไว้แล้ว แต่ทุกสองสัปดาห์ผมมืหน้าที่ต้องรายงานลงในแบบฟอร์มซึ่งสำนักงานส่งมาให้ไว้ กล่องไฟถ่ายรูปราคาถูก  แบบฟอร์มมีรายการเกี่ยวกับดินฟ้าอากาศ ฝนตกหรือไม่ ขนาดไหน ราคาสินค้าในตลาดประเภทข้าว-หอม-กระเทียมและเครื่องอุปโภคที่ผมจำไม่ได้ว่ามีอะไรบ้าง การกรอกแบบฟอร์มนิ้จะขาดหายไม,ได้เป็นอันขาดผมคงต้องเท้าความต่อไปอีกหน่อยเกี่ยวกับการได้รู้จักคุณสมบุรณ์ซึ่งในช่วงเวลานั้นมีชื่อเสียงมาก คุณสมบูรณ์เป็นนักข่าวประจำพิมพ์ไทย-สยามนิกร ก่อนหน้านั้นเป็นนักข่าวอยู่หนังสือพิมพ์เอกราช

 ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ที่วางตลาดเวลาบ่าย อันเน้นไปในทางการเมืองมากกว่าข่าวอาชญากรรมผมเดินเข้าไปที่สำนักงานเอกราชที่หลังอาคาร ๑๐ ถนนราชดำเนินผมไปกับคุณสนิท เอกชัย โดยเราออกเดินทางจากชลบุรีด้วยกัน บ่ายหน้าเข้ากรุง...เพื่อจะเป็นนักข่าวนี่แหละ คุณสนิทพาให้ผมได้รู้จักคุณอิศรา อมันตกุล รู้จักคุณนรา พฤฒินนท์, คุณอาคม คเชนทร์, คุณเตมีย์วิทยะ, คุณราเชนทร์ วัฒนปรีชากุลสำนักงานของหนังสือพิมพ์เอกราช เป็นห้องกว้างๆ ชั้นเดียวนอกเหนือจากที่ได้เอ่ยซื่อมาแล้ว ยังมีผู้อื่นอีกที่ผม1ไม่!'จัก คุณสนิทบอกผมว่าเราจะเริ่มต้นกันที่ตรงนี้...การเข้ากรุงเทพฯ ครั้งนั้น (พ.ศ. ๒ร:(ร๙) ผมได้ที่พักคือ บ้านของคุณลุง “ขุนอาจดรุณวุฒิ” (เนย การุณยวนิช) ซึ่งอยู่จุฬาฯ ซอย ๖ หรือถ้าเดินออกมาทางด้านสามย่านสามารถใช้ซอย ๓ ได้หนึ่งเดือนผ่านไป คุณสนิททำหน้าที่เป็นนักข่าวแล้ว ล้วนผมยังคงนั้งที่ออฟพีศแล้วนึกรำคาญขึ้นมา เริ่มหารือกับคุณสนิทถึงการจะทำนิตยสารเฉพาะกิจ คือ จัดทำแม็กกาซีนที่บรรจุเรื่องสันล้วนๆ ขนาดหนังสือแปดหน้ายกคุณสนิทเห็นด้วย จึงหาเงินมาลงทุนกันคนละสองพันบาท กำหนดคนเขียนเรื่องสันซึ่งจะมี “พี่อิศร์” นำขบวนแล้ว ได้คุณพนมเขียนภาพปกหนังสือซึ่งใช้ซื่อว่า  photobox “ลมหนาว” คุณพนมเขียนภาพผู้หญิงที่ห่อตัวและกระชับเสื้อหนาวมีกระแสลมพัดผ่าน...งดงามไม่น้อย ปกพิมพ์สามสีด้วยวิธีการพิมพ์หิน...ผมเป็นผู้ดูแลติดต่อจัดแจงจน “ลมหนาว” เสร็จ มีสายส่งมารับไปวางแผงและตกลงกันว่าจะเก็บเงินกันอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าหนังสือเล่มนี้พิมพ์จำนวนเพียงสองพันเล่มเท่านั้นหนึ่งเดือนผ่านไป...วันหนึ่ง คุณสนิทเดินเข้าสำนักงานเอกราชบอกกับผมว่า “ลมหนาว” ขายหมด ถามตามแผงแล้ว สายส่งเก็บเงินไปแล้วแต่ไม่มีสายส่งคนไหนมาให้เห็นหน้า “สายส่งมักจะเบี้ยวกันแบบนี้เสมอแหละ...”

คุณสนิทพูดเหมือนจะปลอบใจตัวเองและรวมถึงผมด้วย เงินสองพันบาทที่เพื่อนให้ยืมมาจึงหายวับหมดไปผมยังแกร่วอยู่ที่ “เอกราช” และเริ่มเขียนเรื่องสันส่งให้ “พื่อิศร์”ซื่อเรื่องอะไรจำไม่ได้ เรื่องสันเรื่องนี้ถูกนำลง “เอกราช” วันอาทิตย์และหลังจากนั้นไม่นานผมกลับบ้านที่เมืองชลเหมือนมีอะไรบางอย่างมาดลใจ ผมลงไปกราบคุณย่าซึ่งผมรักมาก คุณย่าออกปากให้ผมบวช ผม  ไม่ลังเลใจตอบตกลงและทำพิธีที่บ้านคุณย่าซึ่งอยู่สะพานหลวง (ปัจจุบันชื่อซอยเสริมลันติ) กล่องไฟLED  อันเป็นบ้านเกิดของผมนั่นเองอยู่ในร่มกาสาวพัสตร์ตั้งแต่ ๖ พฤษภาคม จนถึง ๓๑ ธันวาคม๒รr๙๑ ลาสิกขาออกมารับปีใหม่ จากนั้นอีกราวสามเดือนผมเข้ากรุงเทพฯ หมายใจว่าจะไปหาคุณสนิทซึ่งได้รู้ว่าทำงานที่หนังสือพิมพ์ประชากร แถวถนนรองเมือง ได้พบกันตอนเที่ยง กินข้าวกลางวันแล้วคุยกัน คุณสนิทบอกว่า “เอกราช” หยุดไปแล้ว ถ้าผมคิดจะทำงานก็คงต้องรอ โดยเขาจะส่งข่าวให้รู้ผมกลับเมืองชลเพราะคิดว่าหนทางข้างหน้าคงมืดมนแล้ว จึงคงเป็น “นักข่าวภูธร” ต่อไปผมไม่ได้พบคุณสมบูรณ์วิริยคิริ อีกเลย จนกระทั่งวันหนึ่งเปิดหนังสือพิมพ์ “ชาติไทยอาทิตย์” รายสัปดาห์ เห็นชื่อคุณวิตต์ สุทธเสถียรเป็นบรรณาธิการ มืชื่อคุณสมบูรณ์ร่วมอยู่ในกองบรรณาธิการด้วย


กล่องไฟถ่ายรูป

ถ่ายภาพให้สวยด้วยกล้องมือถือ และะ กล่องไฟถ่ายภาพพกพา

 “จากที่คุณเล่ามานะพอล ส่วนตัวฉันต้องขอบคุณพระเจ้าที่ไม่มีสมาคมเต้นแบบมอร์ริสในฟลอริดา ฉันไม่เคยได้ยินอะไรที่เซ็กชี่น้อยขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต ถ้าคุณเต้นอะไรแบบนั้นขึ้นมาละก็ ฉันจะไม่ยอมมีเซ็กช์กับคุณอีกเลย อา...ขอบคุณค่ะ”เธอยื่นถ้วยกาแฟของเธอใหับริกรหญิงร่างเล็กซึ่งผ่านมาพร้อมหม้อกาแฟ หญิงสาวไม1ได้ส่งสัญญาณว่าได้ยินหรือเข้าใจค่าข่ที่อเล็กซาพูดกับผม เหมือนกับว่าเธอกำลังเคลื่อนไหวผ่านจักรวาลคู่ขนานซึ่งการติดต่อทางร่างกายกับจักรวาลของเรามีเพียงอย่างเดียวคือ ผ่านถ้วยกาแฟที่ว่างเปล่า เธอเติมกาแฟให้เราทั้งคู,และกลับไปตระเวนตามโต๊ะต่างๆ อย่างไร้ความรู้สึกต่อไป“นั่นทำให้ฉันนึกขึ้นมาได้” อเล็กชาพูดต่อ “คุณคิดว่าที่นี่มี ‘วิฟฟิ’มั้ย”ผมยิ้ม วันหนึ่งผมจะต้องบอกวิธีออกเสียงคำว่า 'ไว-ไฟ’ ให้กับเธอ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก‘'แล้วการไม่มีเซ็กช์กับผมมันทำให้คุณนึกได้ว่าต้องเซ็กอีเมลตรงไหนน่ะ” ผมถามเธอหน้าแดง

“ไม่ใช่อย่างนั้น”“แต่คุณเพิ่งจะพูดออกมานี่”“ฉันเปล่า”“คุณพูดว่า 'ฉันจะไม่ยอมมีเซ็กซ์กับคุณอีกเลย นั่นทำให้ฉันนึกขึ้นมาได้ คุณคิดว่าที่นึ่มีวิฟฟิมั้ย’ lightboxราคาถุก มันเหมือนจะมีความเชื่อมโยงตรง  ไหนสักแห่งในจิตใต้สำนึกของคุณ ระหว่างอินเตอร์เน็ตกับการที่ผมไม่ได้อึ๊บนะ หรือว่าคุณกลายเป็นพวกเสพติดเซ็กช์ทางอินเตอร์เน็ตไปแล้ว”ผมคิดว่าผมก็แค่แหย่เล่น แต่อเล็กซาถือเป็นจริงเป็นจังมันก็แค่...จะพูดยังไงดีล่ะ วิธีการพูดแบบหนึ่งน่ะ เหมือนพูดว่า‘อย่างไรก็ตาม' หรืออะไรแบบนั้น แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงก้าวร้าวกับฉันขนาดนี้เพียงเพราะฉันต้องการจะอ่านอีเมลเนี่ยนะ’’ผมขอโทษ แน่นอนว่าผมไม่ได้คิดว่ามีความเชื่อมโยงระหว่างการอดมีเซ็กซ์กับอีเมลของเธอหรอก การอยู่ด้วยกันบนถนนอย่างใกล้ชิดเป็นเวลานาน คงทำให้ผมมีความรู้สืกไวเป็นพิเศษต'อสิ่งที่เธอกำลังคิดและกำลังรู้สืก ผมเดินไปถามบริกรหญิงเรื่องไว-ไฟไม่ประหลาดใจเลย ร้านอาหารสืนํ้าตาลอ่อนนี้ไม่มีอินเตอร์เน็ตหรอกครับ แต่พวกสาวๆ คนหนึ่งบอกกับผมด้วยสำเนียงอังกฤษแบบเข้มข้นว่าถ้าเราขับลงไปตามถนนอีกหนึ่งไมล์และจอดอยู่ด้านนอกโรงแรมใหญ่ลักแห่ง กล่องไฟถ่ายรูปled เราจะได้เล่นอินเตอร์เน็ตฟรีโดยไม่ต้องมีรหัสผ่านเลย...

เธอบอก เพี่อนของเธอก็ทำแบบนี้ เพี่อที,พวกเขาจะได้แชตกับครอบครัวที่บ้านเกิดไดไงผมชาบซึ้งใจ ผู้อพยพรุ่นใหม่พวกนี้กำลังได้รับสิ่งที่ดีที่สุดจากโม เดิร์นอ เมริกา ก็ เหมือนกับนัก แสวงบุญรุ่นแรกที่ค้นพบว่าทวีปนี้มีไก่งวงให้กินฟรีไม่อั้นน่ะครับโรงแรมนั้นสีชมพูสด ราวกับมันไข้เวลาทั้งชีวิตนอนอยู่บนไฮเวย์เพี่ออาบแดด ผมจอดรถมินิอย่างมิดชิดในมุมหนึ่งของลานจอดรถที่ห่างจากประตูของส่วนต้อนรับมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เคียงข้างรถอีกสี่ค้นที่มีคนอยู่หนึ่งหรือสองคนกำลังมองตาไม,กะพริบไปที่หน้าตักของตัวเอง มันเป็น ‘ถนนพลอดรัก’ ภาคอินเตอร์เน็ตนี่เองราวกับเป็นการยืนยันในเรื่องน อเล็กชาประกาศว่าเธอจะไปอยู่ด้านหลังกับสัมภาระ ผมถามเธอว่าทำไมไม1นั่งข้างๆ ผมล่ะ“ฉันจะทิ่มคุณด้วยข้อศอกเอาน่ะสิเวลาฉันพิมพ์” เธอตอบ แล้วเริ่มจัดการชุดหลุมจิ้งจอกบนข้าวของกองพะเนินด้านหลังให้ตัวเธอเองผมเปิดคอมพิวเตอร์ของผมและเข้าสู่ระบบ“ยินดีต้อนรับ แขกคนสำคัญ” เว็บไซต์ของโรงแรมเชื้อเชิญให้ผมกินอาหารมื้อสายที่ลานริมสระนํ้าด้วยครับ ด้วยความเจ้าเล่ห์ ผมตอบรับคำเชิญและเข้าสู่ระบบอีเมลฉบับแรกของผมมาจากเจ้ค เป็นข้อความสั้นๆ บอกว่า เขา‘กำลัง'จะมาอเมริกาเร็วๆ นี้’ และขอร้องให้ ‘นายช่วยบอก ‘โคออร์ดิเนต photolightboxราคา  ’ของนายเมื่อไปถึงฟลอริดาให้ฉันรู้ด้วย’ นี่ละเจ้ค ผมรู้ว่าเขาไม่ได้พยายามจะตามหาผมด้วยการระบุพิกัดด้วยดาวเทียม เขาต้องการ'โคออร์ดอนเน ’ ของผม...'หมายถึงที่อยู่และ'ข้อมูลเพื่อการติดต่อ ผมคิดว่าเขาควรเข้าชั้นเรียนภาษาอังกฤษบ้างนะ ก่อนทิ่จะกลับมายังบ้านเกิดของเขา ไม,อย่างนั้นคงไมมัใครเข้าใจเขาแน่ๆ ยกเว้นพวกนักกอล์ฟชาวควิเบก

กล่องไฟถ่ายภาพ

การติดตั้งไฟดาวน์ไลท์มีผลดี หรือ ผลเสียอย่างไร

 จุดหมาย ผมอาจจะขับอยู่ในเลนกลางตามอัตราความเร็วที่กำหนด ไล่แซงรถบรรทุกและพวกที่ขับอืดอาดได้มากมาย แต่รถยนต์พวกนั้นก็จะวิ่งฉิวเข้ามาภายในระยะหนึ่งหลาจากท้ายรถผม จากนั้นก็เปลี่ยนทิศอย่างไร้แบบแผน ไม่ทางขวาก็ทางซ้าย พวกเขาไล่แซงผม หลังจากนั้นก็หักเลี้ยวอย่างกะทันหันข้ามจมูกผมบ่อยๆ โดยไม่มีการส่งสัญญาณให้รู้ก่อนด้วยหรือต่อให้ผมคลานเต่าอยู่ในอัตราเร็วที่กำหนด ตรงจังหวะทีไม่มีทางเลือกให้ไอ้รถบ้าพวกนั้นเบนไปทางขวาหรือทางซ้ายได้เลย แต่ในฉับพลัน กระจกมองหลังของผมก็จะเต็มไปด้วยไฟหน้าที่สาดส่องมาและเสียงคำรามหึ่มๆ จากรถขับเคลื่อนสี่ล้อคันมหึมาเห็นได้ชัดว่าคนพวกนี้คงจะโตมากับเกมคอมพิวเตอร์ พวกเขาควบยานพาหนะรุ่นเฮฟวิ่เวทของตัวเองไปมาราวกับว่าพอเกิดเหตุรถชนกันวินาศลันตะโรแล้ว

พวกเขาก็แค'เริ่มเกมใหม่ด้วยรถคันใหม่ และตายได้อีกสิบครั้ง ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ พวกเขายังมีอิสระที่จะเลือกบุคลิกลักษณะที่ต้องการได้ด้วย เพราะรถขับเคลื่อนลื่ล้อแทบทุกคันติดฟิล์มกันแดดเข้มยิ่งกว่าแว่นกันแดดของดาราหนังเสียอีก ไม่มีทางที่ผมจะได้เห็นหน้าตาของไอ้พวกบ้าที่พยายามจะดันผมตกไฮเวย์ กล่องไฟdiy เท่าที่ผมรู้พวกเขาอาจจะสวมหน้ากากและมีชีวิตอยู่ด้วยการฝันเฟืองเรื่องดาร์ธเวเดอร์ “เจ้าไม1รู้จักอำนาจมีดของเลนด้านนอกชะแล้ว เจ้าโอบีวันมินิไสหัวไปชะ แล้วให้ข้าผ่านไปชะดีๆ”พวกชอบข,มขู่ที่เลวร้ายที่สุดคือคนขับรถบรรทุกครับ รถบรรทุกอเมริกันแบบทั่วไปเนึ่ยดูเหมือนหมวกซามูไรโบราณใบหนึ่ง ด้วยฝาครอบที่กว้าง ตาเป็นเส้นยาว และรอยยิ้มไร้ฟ้นของนักดาบเพชฌฆาตที่ไร้ความปรานี เมื่อคุณมองจากเบาะนั่งระดับเข่าของมินิแล้วเห็นหนึ่งในพวกนี้มาใกล้กระจกด้านหลังของคุณแล้วละก็ คุณเริ่มมองหาที่หลบไว้ได้เลย โดยเฉพาะถ้ารถของคุณมีธงยูเนียนแจ็ควาดยู่บนหลังคารถ ซึ่งดูไม่ต่างจากผ้าเช็ดตัวตามชายหาดสักเท่าไหร่ แต่นอกเหนือจากช่วงเวลาที่หัวใจหยุดเต้นทั้งหมดนั้น ตอนนี้ผมอยู่บนถนนที่มุ่งไปทางใต้ และรู้สืกดีที'ได้ขับบนถนนกว้างๆ มีแนวต้นไม้อยู่ตรงเกาะกลางถนน 'การ์เดน สเตท ปาร์กเวย์ ’ ในนืวเจอร์ชีย์นั้นมีลักษณะสมชื่อมันจริงๆ มันเป็นไฮเวย์ที่ทอดตรงผ่านสวนที่มีต้นไม้สองข้างทาง มองไม่เห็นบ้านลักหลัง  กล่องไฟถ่ายภาพสินค้า จนผมสงสัยว่ามีใครอาด้ยอยู,ในนืวเจอร์ชีย์จริงๆ หรือเปล่า หรือบางทีมันก็เป็นแค่ห้องโถงทางเข้าเมืองนิวยอร์กแบบไดรพิทรูอะไรทำนองนี้“นี่ เราควรตั้งชื่อให้รถนะ’’ ผมเสนอ‘’ชื่อเหรอ” อเล็กชาขมวดคิ้วให้กับความคิดนี้ ทำอย่างกับผมเพิ่งบอกว่า เราควรตั้งชื่อให้เป้เดินทางของเธอว่า เจราลด์ งั้นแหละ“ข่าย ชื่อที่สรุปความเป็นตัวตนของมัน ‘มินิมี’ เป็นไง”’‘ฉันแน่ใจว่าเธอคงจะปลื้มมากเลยละ” อเล็กชาพูดอย่างเย็นชาผมต้องนึกอยู่ลักพักกว่าจะเข้าใจ แหงละ แม่สาวฝรั่งเศสหัวคิลป็ เธอคงไม1ได้หมายถึงตัวละครมินิมีในเรือง ออสติน พาวเวอร์ส หรอกเพราะเธอคงไม่เคยดูมัน แต่คงหมายถึงมี พนักงานต้อนรับชาวเกาหลีต่างหาก ดูเหมือนเธอจะมั่นใจว่าผมมิอะไรแอบแฝงกับมี“ไม,เอาน่า อเล็กซา” ผมบอกเธอ

“คุณคือคนพิเศษ คุณคือผู้หญิงที่ผมยอมละทิ้งทุกอย่างเพื่อมาอยู่ด้วยนะครับ คุณเป็น แอลเฮแตร์เพล...เธอคือนิรันดรของผม" ปกติผมละเกลียดการแสดงออกเช่นนี้จัง แต่ความสามารถในการจ้องมองตรงไปเบื้องหน้าผ่านกระจกหน้ารถแบบนี้ ช่วยให้ผมสนุกกับความโรแมนติกขึ้นมาได้“ขอบคุณค,ะ พอล” เธอพูด “ไม'มีใครเคยเรียกฉันว่า แอลเฮแตร์เพล มาก่อน” เธอบีบข้อศอกของผมด้วยความรักใคร่ “แล้วชื่อ‘เธลมา’ ล่ะเป็นไง”“เธลมา” ผมพูด ลองออกเสียงดู“จากเรื่อง เธลมา แอนด์ หลุยสี:ไงคะ”“ใช่ เยี่ยมเลย ผมชอบนะ เธลมา สาวซ่า รู้วิธี'หาความสุข อันตรายนิดหน่อย”“ขอให้แน่ใจว่าคุณจะไม่ขับเธอลงไปในเหวลึกก็พอ เหมือนที่เขาทำในหนังน่ะ”“ผมไม่คิดว่านิวเจอร์ซีย์จะมีเหวลึกนะ” ผมพูดอเล็กชาแกล้งทำเป็นเซ็กหาหุบเขาในแผนที่“ทำไมเราถึงขับไปตามปาร์กเวย์นี้ล่ะคะ” เธอถาม จู'ๆ ก็จริงจังขึ้นมาอีกครั้ง  photolightboxทำเอง “ดไวท์ไม่ได้บอกหรอกเหรอว่าเราควรไปทางวอชิงตันน่ะ”“มันตรงกว่าน่ะ” นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่ากระจุกก้อนของทางหลวงหลายสายที่มุ่งหน้าผ่านฟิลาเดลเฟิย บัลติมอร์ และวอชิงตันนั้นดูเหมือนจะเป็นดินแดนที่รถติดมโหฬาร ผมน่ะเป็นผู้ชายประ๓ทขับเลียบชายทะเลครับ “ดูสิ” ผมจิ้มแผนที่ตรงส่วนที่พื้นที่สีเขียวติดกับทะเลสีฟ้า “เราลงไปทางแอตแลนติกซิตี้ ซึ่งน่าจะเป็นทะเลทรายในช่วงเวลานี้ของปี จากนั้นก็ข้ามฝังไปด้วยเรือเคปเมย์เฟอร์รื่ เท่ากับว่าเราจะไปโผล่เวอร์จิเนียพอดิบพอดี”แทนที่จะตื่นเต้นไปกับเส้นทางที่มืทัศนียภาพสวยงาม และผมก็หวังว่ามันน่าจะเร็วกว่าด้วย อเล็กซากลับโมโหผมอีกครั้ง“คุณตัดสินใจเรื่องนี้โดยไม่ปรึกษาฉันรึ แล้วคุณมากล่าวหาว่าฉันเป็นพวกมีความคิดด้านเดียวเรื่องหญิงชายเนี่ยนะ”ปัญหาเกี่ยวกับนักสิทธิสตรีฝรั่งเศสคือ นอกจากที่พวกเธออาจจะเซ็กซี่มากกว่านักสิทธิสตรีชาติอื่นแล้ว พวกเธอยังฉลาดกว่าด้วยเป็นการผสมผสานที่น่ากลัวครับ หากคุณหลุดความเห็นไร้สาระซึ่งอาจถูกเข้าใจได้ว่าเป็นประเด็นหญิงชายที่มือคติขึ้นมาลักอย่างละก็ ถ้าเจ้าหล่อนมีอารมณ์พอ เธอจะจู่โจมคุณอย่างรวดเร็ว คุณใส่ลูกระเบิดไวในกระเป๋ากางเกงของคุณ พวกหล่อนก็จะดึงสลักออกพร้อมอธิบายอย่างเซ็กชี่ว่า มันเป็นความผิดพลาดอันแสนงี่เง่าของคุณเองที่ไข่ของคุณถูกระเบิดเป็นเสี่ยงๆ น่ะ“คุณวางแผนเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่'’ เธอถามพลางเบ้ปากอย่าง

กล่องไฟถ่ายรูป

เทคนิคการถ่ายภาพไม่ให้มีแสงสะท้อน ด่วย Photo Light Box

งานเลี้ยงนํ้าซาค่ะ’ล้อเล่นนำ งานเลี้ยงนํ้าชาในบอสตันเนึ่ยนะใช่ค่ะ”ใครบอกว่าอังกฤษขาดแคลนคนคิดต่างกันนะอเล็กซาประกาศในเช้าวันต่อมาว่าเธอต้องการจะอุทิศวันนั้นให้กับแนวคิดสังคมนิยม ไม่ใช่เรื่องการกระจายความรํ่ารวย หรือการโอนสัญชาติของธนาคารอเมริกัน กล่องไฟไลท์บ็อกซ์ ซึ่งคงจะใช้เวลามากกว่าหนึ่งวันเป็นแน่แต่เป็นการค้นหาแนวคิดสังคมนิยมแค่บางอย่างเท่านั้นเรากินแพนเค้กและเบคอนที่ร้านอาหารตรงหัวมุมถนนสายยี่สิบสาม และปลดปล่อยพลังด้านบวกอย่างเต็มที่หลังกินมื้อเช้าขนานใหญ่ตรงมุมถนนนั้นเอง มีผู้หญิงอายุประมาณห้าสิบปียืนอยู่ในแสงแดดสลัว เธอสวมเสื้อโค้ตหนาท่าจากขนแกะ สวมหมวกไอโม่งและสวมถุงมือขนาดมหึมาแบบมีสี่นิ้วอยู่รวมกัน แต่นิ้วโป้งแยกออกนิ้วเดียว ทั้งหมดอยู่ในเฉดสีแดง เธอดูเหมือนลูกราสป้เบอรี่ผลใหญ่ เธอกำลังเขย่ากล่องใส่เงิน และถือแผ่นป้ายซึ่งแสดงให้เห็นรูปผู้ชายหลายคนกำลังยีนกอดกันกลมอยู่ตรงทางเข้าประตูเพื่อสู้กับความหนาว“แบ่งปันความคิดและเงินลักหนึ่งดอลลาร์เพื่อพี่น้องร่วมชาติมั้ยคะ บริจาคเงินลักหน่อยเพื่อคนที่โชคดีน้อยกว่า” เธอกำลังร้องขอเงินบริจาคจากผู้ที่ผ่านไปผ่านมา มันฟังดูค่อนข้างสังคมนิยมสำหรับผมเลยทีเดียวอเล็กซากับผมต่างใส่เงินคนละดอลลาร์ลงในกระป๋อง“ขอฉันสัมภาษณ์คุณเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของหนังที่เกี่ยวกับวิถีชีวิตของชาวอเมริกันได้ไหมคะ”

อเล็กซาถาม“ท่าไมเหรอ ได้สิจ๊ะ” ผู้หญิงคนนั้นกล่าว ดูหนาวน้อยลงฉับพลันอเล็กซาเปิดกล้องและส่องไปที่หน้าของผู้หญิงคนนั้น“คุณใส่เสื้อผ้าสีแดงและรวบรวมเงินเพื่อคนยากจน นี่แสดงว่าคุณเป็นพวกลังคมนิยมหรือเปล่าคะ”หญิงคนนั้นมีท่าทีเหมือนกับว่าสีแดงทั้งหลายกำลังไหลออกจากเสื้อโค้ตท่าจากขนแกะของเธอ กล่องไฟถ่ายภาพราคา“พวกสังคมนิยมเหรอ คุณหมายถึงคอมมิวนิสต์ละสิ ไม่เลย”“ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณถึงรวบรวมเงินเพื่อคนยากจนล่ะคะ”“ก็ต้องเพื่อการกุศลของคริสเตียนน่ะสิ เพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ฉันเป็นอาสาสมัครที่สถานสงเคราะห์เหนือถนนที่ยี่สิบ”“แต่มันจะไมดกว่าเหรอคะที่จะเปลี่ยนแปลงระบบเพื่อที่พวกเขาจะได้ช่วยเหลือตัวเอง’ได้,นะคะระบบเหรอ ระบบอะไร'นะ”“ระบบทุนนิยม’'หญิงผู้นั้นหน้าซีด ราวกับคำว่า ‘ทุนนิยม’ เป็นคำหยาบคายจนคุณไม่สามารถพูดมันออกมาในสังคมสุภาพซนนี้!ด้’ทา๒ถังดกวาล่ะ มันเมเช่ความผดของพวกคนรวยหรอกนะที่พวกเร่ร่อนเป็นคนเร่ร่อนน่ะ” เธอกล่าว “มีคนรํ่ารวยบางคนให้เงินบริจาคด้วยความมีนั้าใจมากกับสถานสงเคราะห์ คุณรู้มั้ย” เธอเขย่ากล่องเงิน“แต่ถ้าคนรวยไม่ได้รวยขนาดนั้น บางทีคนจนก็อาจจะมีเงินมากกว่านี้ มีบ้าน และมีงานทำด้วยใช่ไหมล่ะคะ โอว ไม่” หญิงคนนั้นยิ้มให้กับความไร้เหตุผลของความคิดนี้"คนเหล่านี้จำนวนมากไม่สามารถจะรักษางานเอาไว่ได้ พวกเขามีปัญหาเรื่องดื่มเหล้า ปัญหาทางจิต เราได้พูดคุยกันแล้วที่สถานสงเคราะห์เมื่อวันก่อน พวกเราบางคนบอกว่าบางทีมันคงมียีนของการเป็นพวกเร่ร่อนอยู่น่ะ”“ยีนของการเป็นพวกเร่ร่อนเหรอคะ”“ใช่จ้ะ คืออย่างนี้นะ บางทีคนบางคนก็ถูกลิขิตมาโดยพันธุกรรมแล้วละว่าจะต้องลงเอยอยู่ริมถนน พวกเขามีแนวโน้มที่จะเป็นพวกติดเหล้าและมีความไม่มั่นคงทางจิต จึงมิความเป็นไปได้โดยธรรมชาติมากกว่าคนอื่นๆ ว่าจะจบลงเป็นพวกเร่ร่อน ดังนั้นทั้งหมดที่เราทำได้คือทำให้ชีวิตของพวกเขาสะดวกสบายขึ้นบางทีคุณน่าจะให้พวกเขากินซุปปรับปรุงพันธุกรรมนะคะ”“ว่าไงนะ'’“ซุปที่จะช่วยรักษาปัญหาพันธุกรรมค่ะ ทีนี้พ'วกเขาก็'จะ'ใต้,กลายมาเป็นนักลงทุนที่รํ่ารวยไงคะ"ผมรู้แล้วละว่าหนังของอเล็กซาจะต้องสนุกกว่าที่คิดแน่ ผู้หญิงคนนั้นกำลังจ้องมองเธอ พยายามคิดอย่างถ้วนถี่ว่าถ้อยคำแดกดันที่กำลังลอยคว้างอยู่ในอากาศระหว่างทั้งคู่นั้นมีมากลักแค่ไหน“เธอกำลังล้อเลียนฉันหรือสาวน้อย” เธอถามขึ้นมาในที,สุด“เพราะถ้าเธอล้อเลียนฉันจริง เธอกำลังทำตัวไร้ความเมตตากรุณาอย่างมากนะ ไม่คริสเตียนเอามากๆ เลย”“เปล่าค่ะ” อเล็กซาพูด ทำท่าทางเหมือนเทพธิดาเต็มตัว “ฉันเพิ่งมาถึงที่นี่ และฉันพยายามที่จะเข้าใจอเมริกาน่ะค่ะ มันเป็นประเทศที่ยอดเยี่ยมมากเลย ว่าไหมคะ”แก้มของหญิงคนนั้นเปล่งประกายสีแดงพอๆ กับหมวกของเธอ“โอว ใช่ มันเป็นประเทศที่ยี่งใหญ่ที่สุดในโลก” เธอยิ้มและเริ่มเขย่ากล่องเงินของเธออีกครั้งระหว่างที,เรา เดินจากมา อ เล็กซาก็ประกาศว่าการสัมภาษณ์นั้นประสบความสำเร็จอย่างที่สุด เธอยังจัดการให้ผู้หญิงคนนั้นเซ็นแบบฟอร์มอนุญาตให้เธอนำคลีปนเปฉายทางทีวีอีกด้วย“แล้วไอ้ที่บอกว่าอเมริกานั้นยอดเยี่ยมมาก นั่นคืออะไร'น่ะ” ผมถามเธอ “คุณกำลังพูดล้อเล่นใช่มั้ย”

 อเล็กซาหัวเราะ “ไม่หรอก มันเป็นเทคนิคที่ฉันได้มาจากไมเคิลมัวร์น่ะ คุณรู้จักมั้ย นักทำสารคดีคนนั้น เขาวิจารณ์อเมริกา บอกว่ามันเต็มไปด้วยการฉ้อโกงและอะไรต่างๆ แล้วจากนั้นทุกๆ สองนาทีเขาจะพูดว่า 'มันเป็นประเทศที่ยี่งใหญ่ ใช่มั้ย’ แล้วทุกคนก็จะรู้สึกดีและยอมให้เขาพูดอย่างที่เขาต้องการ ถ้าคนคิดว่าคุณเป็นพวกต่อต้านอเมริกันเขาจะเลิกคุยกับคุณ”  “แต่คุณไม่ได้เป็นพวกต่อต้านอเมริกันใช่มั้ย’'“อ่อ ไม่หรอกค่ะ มันเป็นเมืองที่ยอดเยี่ยมทีเดียว'' เธอหัวเราะคิกคักตลอดทางไปสถานีรถใต้ดิน8.เต้าวันต่อมา ระหว่างทางบนแท็กชื่ขณะขับไปได้ประมาณร้อยกว่าช่วงตึกขึ้นไปทางเหนือ ผมสังเกตเห็นว่าคนขับรถชาวนิวยอร์กเป็นคนที่ไม่ควรร่วมใช้พื้นที่บนถนนด้วยเลย เพราะพวกเขาส่วนมากจะอยู่ในรถคันยาวใหญ่กันทั้งนั้น และดูเหมือนจะมืแต่เรื่องการสลับเลนกันเป็นส่วนใหญ่ ประมาณว่าไร้ความสามารถในการอยู่กับความสัมพันธ์แบบผัวเดียวเมียเดียวกับบรรดารถราที่อยู่ข้างหน้า เลนที่อยู่ด้านไกลโน้นของถนนกำลังไปได้ไวกว่าครึ่งไมล์ต่อชั่วโมงใช่มั้ย โอเค ทันทีที่มืที่ว่างสักสองนิ้ว ตูจะข้ามฝังไปและยอมโดนบีบแตรใส่ ผมประเมินว่าพวกเขาอยู่ในเงื่อนไขที่น่าจะชอบรถมินิอยู่นา รถที่คส่องแคส่วและสันน่าจะดีที่สุดสำหร้บการกระโดดออกจากแถวนิ้วของผมกำลังกระตุกเพื่อควบคุมล้อดไวท์ ช่างรถอยู่ที่นั่นอย่างที่น้ดไว้ กำลังขัดเงาให้ประตูสีแดงอย่างเหลือเชื่อของรถมืนีที่กำลังหมอบอยู่กลางห้องทำงานของเขา มันพร้อมแล้วที่จะเด้งออกจากประตูและออกปฏิบัติการ

“สวย'นะ'ว่ามั้ย” ดไวท์เอ่ย“ว้าว ใช่ สวย’, อเล็กซาพูด“พับผ่าสิ” ผมร้อง“มิปัญหาอะไรเหรอ คุณคงไม,ได้ต้องการรถเป็ดประทุนกับอากาศแบบนี้หรอกใช่มั้ย” ดไวท์กำลังชวนให้เราหัวเราะไปกับเขา แต่มันเป็นการหัวเราะแบบประหม่า เขาคงเดาออกว่ามิเรื่องใหญ่เกิดขึ้น“นั่นมันธงอะไรน่ะ” ผมต้องเดินไปจับดูเพื่อให้แน่ใจว่ามันถูกทาสีติดไปแล้วจริงๆ ใช่สินะ เดี๋ยวเขาคงจะลอกมันออก แล้วบอกผมว่านี่มันเป็นเรื่องตลก ใช่มั้ย แต่ไม่เลยครับ มันเป็นการเพนต์ที่สมบูรณ์แบบด้วยแถบสีที'พาดผ่านไปทั่วหลังคารถ ปัญหาเดียวก็คือ มันเป็นแถบสีที่ผิดน่ะสิ ที่เขาเพนต้!ปน่ะมันธงชาติอเมริกา แต่มีธงยูเนียนแจ็ค เล็กจิ๋วอยู่ตรงมุมด้านบนซ้ายของธงแทนที่ดวงดาว“มันเป็นธงยูเนียนเหมือนอย่างที่เขาบอกมานี่” ดไวท์พูด“นั่นเรียกว่าธงยูเนียนเหรอ”"ซ่าย แถมยังเป็นธงแกรนด์ยูเนียน ซะด้วย เป็นอะไรที่ ผสมผสานกันอย่างประณีตลงตัวระหว่างธงอังกฤษกับอเมริกา คุณ'ว่ามั้ย”“แต่ผมไม่ได้อยากจะผสมผสานอะไรแบบนี้เลยนะ ผมต้องเป็นทีมของอังกฤษนะครับ นี่คุณคงจะวาดธงสามสีของฝรั่งเศสไว้ที่มุมอื่นและทำจุดดวงดาวแบบจีนไว้รอบๆ ด้วยเหมือนกันสิท่า”“เอ้ย คุณ photoboxทำเอง ผมแค่ทำอย่างที่เขาบอกให้ทำนะ” ดไวท์หลบเข้าไปในออฟฟิศของเขา ห้องกระจกที่อยู่ท้ายสุดของส่วนทำงาน และกลับมาพร้อมกับกระดาษแผ่นหนึ่ง แผ่นกระดาษที่เขาจดเบอร์โทรศัพท์และรายการชื้อสีต่างๆ ไว้ แต่สิ่งที่พอจะอยู่ในระยะมองเห็นของผมคือ เขาพูดถูก เซรีนาส่งอีเมลให้เขาและขอให้เขาเพนต์ธง ‘ยูเนียนแฟล็ก’ บนหลังคาแทนที่จะเป็น 'ยูเนียนแจ็ค’ และผมเป็นคนที่ต้องทำแบบทดสอบเรื่องความเป็นอังกฤษเนี่ยนะ“สำคัญด้วยเหรอคะ” อเล็กชาถาม “มันก็เป็นสัญลักษณ์ที่ดีนะชายอังกฤษตัวเล็กๆ ในมุมหนึ่งของอเมริกาไงล่ะ”“ซ่าย ถูกต้อง” ดไวท์เห็นพ้องด้วยความกุลีกุจอเกินเหตุของชายผูไม่อยากจะทำงานเพนต้ใหม่อีกรอบ“ขอโทษนะ มีคนที่ผมจะต้องไปตะโกนใส่ลักหน่อย” ผมกำลัง  กดหมายเลขด่วนไปหาเชรีนา“สวัสดีค่ะคุณเวสต์ ศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวอังกฤษ เชรีนารับสาย มีอะไรให้ฉันช่วยคะ”“โว้ยยยยยยย”“ว่าไงนะคะ”“ผมหมายถึง คุณสั่งเพนต์ลายธงบนหลังคารถมินิผิดผืนได้ยังไง”“ธงผิดผืน”"ใช่ ทำไมคุณไม่ส่งภาพธงที่เราต้องการมาให้”“เขาบอกว่าเขาจะค้นเอาเองในอินเตอร์เน็ต”“เขาไปค้นเอาในอินเตอร์เน็ตแล้ว และเขาพบธงแบบที่คุณสั่งด้วย”l    z I“งันเขาก็เจอธงตามแบบนันแล้วสิคะ”“ใช่ แต่มันเป็นเป็นธงผิดผืน”“ว่าไงนะคะ”“คุณบอกให้เขาหา ยูเนียนแฟล็ก ขณะที่ผืนที่เราต้องการน่ะมันเป็น ยูเนียนแจ็ค"“ กล่องไฟถ่ายรูปdiyโอ ไม่นะ”“ผมจะทิ้งเจ้ามินิไวในนิวยอร์กและไปบอสตันด้วยวิธีอื่น โอเคนะ”“โอเคค่ะ” เธอตอบ ฟังดูสับสนกับพัฒนาการใหม่นี้“ฟังนะ เซรีนา ผมรู้ว่าคุณน่าจะติดต่ออยู่กับแจ็ค ไทเลอร์ใช่มั้ย”“ใช่ค่ะ”“และผมพูดถูกมั้ยว่าเขาไม'ได้อยู่ที่นั่นตลอดเวลาที่คุณต้องการเขา หรือจะพูดว่าไม่อยู่เลย ถ้าคุณเข้าใจความหมายของผม”“เอ่อ...บางทีคุณควรจะคุยกับลูชี่ มาร์ชนะ'’“ใครคะ”“ลูซี่ มาร์ช คุณไม่รู้จักเธอเหรอ” “งี่เง่าจริงเล้ย ตึกใหม่ของคุณมันใหญ่ขนาดไหนกันเนี่ย” แต่ผมกำลังจะฝาฝืนกฎข้อแรกของการทำตามใจตัวเอง นั่นคือมัวแต่ยึดติดกับประเด็นบ้าๆ นี่ '‘สรุปแล้วนี่เป็นความเฮงซวยครั้งใหญ่ และผมก็ไม่สามารถจะยอมรับเรื่องเฮงซวยหลายๆ เรื่องได้ ไม่งันผมอาจจะทำอะไรที่มันแมร์ดมากกว่า,ที่คุณคิด"“ทำอะไรที่มัน...อะไรนะคะภาษาฝรั่งเศสไง ไม่ได้เรียนคำสบถฝรั่งเศสที่โรงเรียนหรือไงไฝค่ะ เราไม่เรียนภาษาฝรั่งเศสที่โรงเรียน'’''อะไรนะ ผมนึกว่าทุกโรงเรียนมีสอนนะ คุณไม่เรียนฝรั่งเศสไม่ได้ รู้มั้ย ผมเรียนมาแล้ว และนั่นก็พาผมมาสู่เรื่องแมร์ดอยู่นี่ไง”“เรื่องอะไรนะคะ”“โว้ยยยยยยย”

กล่องไฟถ่ายรูป

วิธีการถ่ายรูปในที่แสงน้อย ด้วยกล่องไฟถ่ายรูปสินค้า

                                       

                                          NEW YORKMerde in Manhattan

 

 แมนรัตตันพันลึก1.ตึกเอ็มไพร์สเตทหายลับไปหลังเลันขอบฟ้าแล้ว และแท็กซี่ก็กระเด้งกระดอนจากไฮเวย์ลงมายังย่านที่มืบ้านเรือนหลังเล็กๆ ทำด้วยอิฐสีแดง มันเป็นบริเวณที่เห็นได้ชัดว่าเชลล์แมนขายบ้านช่างคิดบางคนคงจะมาเริ่มต้นแฟชั่นกันสาดสีสันฉูดฉาดเอาไว้ แบบว่าบรรดาถนนทั้งหมดของบ้านต่างๆ มีที่บังแดดลักษณะเหมือนกระโปรงรถอยู่เหนือหน้าต่าง ซึ่งมืสีแดงสด นํ้าเงินเข้ม หรือไมกัเขียวแก่ และมีแนวโน้มว่าในช่วงซัมเมอร์แถวนี้คงจะร้อนอบอ้าวน่าดู แม้ว่าตอนนี้เจ้ากันสาดหลายๆ อันจะมีขอบเป็นนํ้าแข็งย้อยอยู่“แถวนี้เรียกว่าอะไรหรือครับ’' ผมขัดจังหวะการคุยโทรศัพท์ของคนขับแท็กซี่ “อัปเปอร์อีสต์ไซด์รึเปล่า” อัปเปอร์อีสต์ไซด์คือย่านหรูกลางแมนรัตตัน  “ประมาณนั้น” เขาตอบ “มันคือบร็องช์ ”“บร็องช์เหรอ” สำหรับชาวอังกฤษชนชั้นกลางอย่างผม กล่องไฟถ่ายรูปราคา คำตอบนี้ก่อให้เกิดภาพในใจมากมายของพวกแก๊งแรปเปอร์กำลังสาดกระสุนใส่กันและกัน หรือไม่ก็อาจจะสาดมาที่ผม“ซ่าย”“แต่ทำไมคุณถึงพาเรามาที่บร็องซ์ล่ะ”

“ก็ตามที่อยู่ที่คุณให้ผมมาไงล่ะ”ผมดูแผ่นกระดาษที่ส่งให้เขาตอนอยู่ที่สนามบินอีกครั้ง มันคือที,อยู่ของโรงแรมที่ส่งผ่านอีเมลมาให้ผมเมือหลายวันก่อนจาก 'ศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยว : อังกฤษ’ จริงๆ แล้วมันไม1ได้เขียนว่า ‘บร็องช์,หรอก มันแค'ใส่รหัสไปรษณีย์ของนิวยอร์ก และ เหมือนกับไอ้งั่งลักคนผมก็ทึกทักเอาเองว่านิวยอร์กนั้นคงหมายความว่าคุณอยู่ในระยะทางที่จะได้ชื่นชมตึกเอ็มไพร์สเตทอย่างไม่มีเงื่อนไข“บร็องซ์เหรอ เยี่ยมไปเลยพอล มันมีความเป็นอเมริกันแบบธรรมดาทั่วไปมากกว่าเมืองท่องเที่ยวอย่างแมนฮัตตันนะ” ครับ อเล็กซาร่วมเดินทางมาด้วย เพียงไม,ถึงสิบนาทีหลังจากการแสดง ก็อด เซฟเดอะ ควีน กล่องไฟถ่ายสินค้า ของผมเพื่อคว้างานมาใหได้ เธอก็เลิกกล่าวหาว่าผมสมคบกับพวกด้ตรูนักล่าอาณานิคม และคว้าโอกาสในการขับรถผจญภัยแบบอเมริกันเสียอย่างนั้น ราวกับว่ามันเป็นความคิดที่แจ๋วที่สุดตั้งแต่มีการสอดไส้แยมในโดนัทมันเป็นไปไม่ได้สำหรับอเล็กชาที่จะทำสารคดีเกี่ยวกับวิถีชีวิตฝรั่งเศสของเธอให้เสร็จในช่วงเวลานี้ของปี เธอชี้แจง มีหลายๆ ตอนด้วยกันที่เธอต้องถ่ายในช่วงฤดูใบไม้ผลิหรือไม่ก็ฤดูร้อน ในขณะที่การถ่ายหนังในอเมริกาช่วงฤดูหนาวนี้เป็นความคิดที่แจ่มแจ๋วกว่ามาก เธอบอกว่ามันอาจจะ ‘กระซากหน้ากากฮอลลีวูดออกมา’ และให้ผู้คนได้มองเห็นสถานที่นี้ในแบบที่มันเป็นจริงๆ มันน่าจะทำให้เธอได้ล้วงลึกไปใต้เปลือกนอกและเผยโฉม ‘แก่นแท้อันเน่าเฟะของประเทศที่อันตรายที่สุดในโลก’ ว่าไปนั่น แต่ก็ดีแล้วละ'ที่ ‘ศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยว’ ไม1ได้สัมภาษณ์เธอด้วย ผมคิดผมค่อนข้างประหลาดใจที่พวกเขาสัมภาษณ์ผมอีกครั้ง และมหัศจรรย์ใจอย่างยิ่งยวดเลยละที่ได้งานนี้มาทำ แต่แล้วผมก็'นึกถึงลิงที่ลูชี มาร์ซเคยบอกเอาไว้เกี่ยวกับการเป็นคนเดียวที่เข้ารอบ และผมก็กระดากใจที่จะกล่าวว่าผมได้ฉวยโอกาสจากสถานการณ์นี้!ปเต็มๆ คุณมีเวลาเหลือไม่กี่วันก่อนจะเริ่มแคมเปญนี้แล้วนะ ผมพูดไปแบบนี้ และแจ็ค ไท เลอร์ก็ไม่สามารถจะบอกแม้แต่ชื่อของประเทศที่เข้าร่วมให้ผมทราบได้เลย นี้ไม่ใช่งานหรอกครับ แต่มันเป็นภารกิจที่คู1ควรกับเงินอันตรายลูซี่เป็นหญิงสาวชาวยอร์กเชียร์ที่พูดจาตรงไปตรงมาและยึดหลักความเป็นจริง เราตกลงกันได้ตรงนั้นเดี๋ยวนั้นทางโทรศัพท์ว่า เงินเดือนที่พวกเขาเสนอให้นั้นจะเปลี่ยนเป็นค่าตอบแทนสำหรับการเป็นที่ปรึกษาซึ่งให้รายได้งามกว่ากันเยอะ โบนัสหากผมชนะการแข่งขันเปลี่ยนจากอ้วนท้วนสมบูรณ์เป็นเกือบจะพุงพลุ้ย และยังมีไอชิ่งบนหน้าเค้กแถมให้อีก คือเธอบอกว่าถ้าเรื่องต่างๆ มันดำเนินไปด้วยดี ก็จะมีงานให้ผมทำต่อในตำแหน่งหัวหน้าแผนกโปรโมชั่นของสำนักงานของพวกเขาในปารีส คล้ายๆ เป็นทูตทางการท่องเที่ยวซึ่งทำงานไม่อยู่กับที่ มีหน้าที่รับผิดชอบเหมารวมไปถึง กล่องไฟLEDถ่ายรูป  การได้กินดื่มกับคนใหญ่คนโตในฝรั่งเศสมากมาย เช่นเดียวกับการเดินทางเป็นประจำไปยังมาตุภูมิเพื่อลองใช้บริการโรงแรมและสปาชั้นนำของอังกฤษ ภารกิจที่หนักหน่วงอีกงานเลย  นะนี่ แต่ผมก็เต็มใจที่จะรับมันครับ ผมบอกเธอไปฉะนั้น นี่ผมอยู่ในนิวยอร์กด้วยโอกาสอันดีไม่เพียงแค'จะได้จ่ายหนี้ของผมในฝรั่งเศสเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการที่แฟนสาวของผมคิดว่าผมได้แปลงร่างเป็นนักมายากลไปแล้วเสียด้วย ด้วยหมวกวิเศษ ผมสามารถเสกเงินออกมาเท่าที่ต้องการได้ทันที แถมยังมีการเดินทางข้ามอเมริกาและโอกาสในการพักโรงแรมหรูอย่างไม่มีที่สิ้นสุด รวมถึงการนวดตัวด้วยสาหร่ายทะเล คงเป็นสาหร่ายทะเลอังกฤษมากกว่าฝรั่งเศสละนะ แต่เธอก็ไม่ได้เป็นคนที่เรื่องมากกับอะไรที่ได้มาฟรีหรอกครับ

“รู้มั้ยพอลอเล็กซาพูดขึ้นมา

“หนังสือนำเที่ยวของคุณมีหมวดที่ว่าด้วยเรื่องเขตบร็องช์มันถูกปฏิรูปอย่างไร มีทั้งย่านทันสมัยใกล้กับมหาวิทยาลัย กล่องไฟถ่ายสำเร็จรูป และบรรดา'ร้านอาหารอิตาเลียน'ที่ดีที่สุด'ใน'นิวยอร์ก แต่ฉันมั่นใจว่านั่นเป็นเรื่องที่ยกมาเล่าแค่บางส่วนเท่านั้นแหละ ยังมีคนอีกมากมายที่ถูกทิ้งขว้างจากการปฏิรูปนี่นํะ

”ใช่ ผมคิด และพวกเขาคงจะยินดีมากเลยละถ้ามีหญิงสาวฝรั่งเศสลักคนพร้อมกล้องราคาแพงมาตอกยํ้าความจริงข้อนี้แท็กซี่ของเราลันกึกๆ มุ่งไปทางเหนือออกจากอนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพ ผ่านต้นไมัไร้ใบอันมีดมิด และถนนซ็อปปิงที่มีเพียงผู้คนพ่นลมหายใจเป็นไออยู่ในแจ็คเก็ตสกีกันลมเท่านั้นเราผ่านไปใต้ขบวนรถไฟที่แล่นกึกกักเสียงดังอยู่ข้างบน อุโมงค์ใต้ดินออกมาไดไกลขนาดนี้สินะ ผมเริ่มปลอบใจตัวเองว่าเราอยู่ในนิวยอร์กเพียงแค,ไม่กี่คืนเท่านั้นแหละ สิงที่ผมต้องทำที่นี่ก็คือมารับเจ้ามินิเพื่อขับไปยังบอสตันที่ที่งานชิ้นแรกของผมถูกกำหนดเอาไว้แล้ว เราจะไป เที่ยว แมนฮัตตันเมื่อไหร่ก็ได้ที่ เราต้องการนำ“ถึงแล้วครับ”

กล่องไฟถ่ายรูป