จุดหมาย ผมอาจจะขับอยู่ในเลนกลางตามอัตราความเร็วที่กำหนด ไล่แซงรถบรรทุกและพวกที่ขับอืดอาดได้มากมาย แต่รถยนต์พวกนั้นก็จะวิ่งฉิวเข้ามาภายในระยะหนึ่งหลาจากท้ายรถผม จากนั้นก็เปลี่ยนทิศอย่างไร้แบบแผน ไม่ทางขวาก็ทางซ้าย พวกเขาไล่แซงผม หลังจากนั้นก็หักเลี้ยวอย่างกะทันหันข้ามจมูกผมบ่อยๆ โดยไม่มีการส่งสัญญาณให้รู้ก่อนด้วยหรือต่อให้ผมคลานเต่าอยู่ในอัตราเร็วที่กำหนด ตรงจังหวะทีไม่มีทางเลือกให้ไอ้รถบ้าพวกนั้นเบนไปทางขวาหรือทางซ้ายได้เลย แต่ในฉับพลัน กระจกมองหลังของผมก็จะเต็มไปด้วยไฟหน้าที่สาดส่องมาและเสียงคำรามหึ่มๆ จากรถขับเคลื่อนสี่ล้อคันมหึมาเห็นได้ชัดว่าคนพวกนี้คงจะโตมากับเกมคอมพิวเตอร์ พวกเขาควบยานพาหนะรุ่นเฮฟวิ่เวทของตัวเองไปมาราวกับว่าพอเกิดเหตุรถชนกันวินาศลันตะโรแล้ว
พวกเขาก็แค'เริ่มเกมใหม่ด้วยรถคันใหม่ และตายได้อีกสิบครั้ง ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ พวกเขายังมีอิสระที่จะเลือกบุคลิกลักษณะที่ต้องการได้ด้วย เพราะรถขับเคลื่อนลื่ล้อแทบทุกคันติดฟิล์มกันแดดเข้มยิ่งกว่าแว่นกันแดดของดาราหนังเสียอีก ไม่มีทางที่ผมจะได้เห็นหน้าตาของไอ้พวกบ้าที่พยายามจะดันผมตกไฮเวย์ กล่องไฟdiy เท่าที่ผมรู้พวกเขาอาจจะสวมหน้ากากและมีชีวิตอยู่ด้วยการฝันเฟืองเรื่องดาร์ธเวเดอร์ “เจ้าไม1รู้จักอำนาจมีดของเลนด้านนอกชะแล้ว เจ้าโอบีวันมินิไสหัวไปชะ แล้วให้ข้าผ่านไปชะดีๆ”พวกชอบข,มขู่ที่เลวร้ายที่สุดคือคนขับรถบรรทุกครับ รถบรรทุกอเมริกันแบบทั่วไปเนึ่ยดูเหมือนหมวกซามูไรโบราณใบหนึ่ง ด้วยฝาครอบที่กว้าง ตาเป็นเส้นยาว และรอยยิ้มไร้ฟ้นของนักดาบเพชฌฆาตที่ไร้ความปรานี เมื่อคุณมองจากเบาะนั่งระดับเข่าของมินิแล้วเห็นหนึ่งในพวกนี้มาใกล้กระจกด้านหลังของคุณแล้วละก็ คุณเริ่มมองหาที่หลบไว้ได้เลย โดยเฉพาะถ้ารถของคุณมีธงยูเนียนแจ็ควาดยู่บนหลังคารถ ซึ่งดูไม่ต่างจากผ้าเช็ดตัวตามชายหาดสักเท่าไหร่ แต่นอกเหนือจากช่วงเวลาที่หัวใจหยุดเต้นทั้งหมดนั้น ตอนนี้ผมอยู่บนถนนที่มุ่งไปทางใต้ และรู้สืกดีที'ได้ขับบนถนนกว้างๆ มีแนวต้นไม้อยู่ตรงเกาะกลางถนน 'การ์เดน สเตท ปาร์กเวย์ ’ ในนืวเจอร์ชีย์นั้นมีลักษณะสมชื่อมันจริงๆ มันเป็นไฮเวย์ที่ทอดตรงผ่านสวนที่มีต้นไม้สองข้างทาง มองไม่เห็นบ้านลักหลัง กล่องไฟถ่ายภาพสินค้า จนผมสงสัยว่ามีใครอาด้ยอยู,ในนืวเจอร์ชีย์จริงๆ หรือเปล่า หรือบางทีมันก็เป็นแค่ห้องโถงทางเข้าเมืองนิวยอร์กแบบไดรพิทรูอะไรทำนองนี้“นี่ เราควรตั้งชื่อให้รถนะ’’ ผมเสนอ‘’ชื่อเหรอ” อเล็กชาขมวดคิ้วให้กับความคิดนี้ ทำอย่างกับผมเพิ่งบอกว่า เราควรตั้งชื่อให้เป้เดินทางของเธอว่า เจราลด์ งั้นแหละ“ข่าย ชื่อที่สรุปความเป็นตัวตนของมัน ‘มินิมี’ เป็นไง”’‘ฉันแน่ใจว่าเธอคงจะปลื้มมากเลยละ” อเล็กชาพูดอย่างเย็นชาผมต้องนึกอยู่ลักพักกว่าจะเข้าใจ แหงละ แม่สาวฝรั่งเศสหัวคิลป็ เธอคงไม1ได้หมายถึงตัวละครมินิมีในเรือง ออสติน พาวเวอร์ส หรอกเพราะเธอคงไม่เคยดูมัน แต่คงหมายถึงมี พนักงานต้อนรับชาวเกาหลีต่างหาก ดูเหมือนเธอจะมั่นใจว่าผมมิอะไรแอบแฝงกับมี“ไม,เอาน่า อเล็กซา” ผมบอกเธอ
“คุณคือคนพิเศษ คุณคือผู้หญิงที่ผมยอมละทิ้งทุกอย่างเพื่อมาอยู่ด้วยนะครับ คุณเป็น แอลเฮแตร์เพล...เธอคือนิรันดรของผม" ปกติผมละเกลียดการแสดงออกเช่นนี้จัง แต่ความสามารถในการจ้องมองตรงไปเบื้องหน้าผ่านกระจกหน้ารถแบบนี้ ช่วยให้ผมสนุกกับความโรแมนติกขึ้นมาได้“ขอบคุณค,ะ พอล” เธอพูด “ไม'มีใครเคยเรียกฉันว่า แอลเฮแตร์เพล มาก่อน” เธอบีบข้อศอกของผมด้วยความรักใคร่ “แล้วชื่อ‘เธลมา’ ล่ะเป็นไง”“เธลมา” ผมพูด ลองออกเสียงดู“จากเรื่อง เธลมา แอนด์ หลุยสี:ไงคะ”“ใช่ เยี่ยมเลย ผมชอบนะ เธลมา สาวซ่า รู้วิธี'หาความสุข อันตรายนิดหน่อย”“ขอให้แน่ใจว่าคุณจะไม่ขับเธอลงไปในเหวลึกก็พอ เหมือนที่เขาทำในหนังน่ะ”“ผมไม่คิดว่านิวเจอร์ซีย์จะมีเหวลึกนะ” ผมพูดอเล็กชาแกล้งทำเป็นเซ็กหาหุบเขาในแผนที่“ทำไมเราถึงขับไปตามปาร์กเวย์นี้ล่ะคะ” เธอถาม จู'ๆ ก็จริงจังขึ้นมาอีกครั้ง photolightboxทำเอง “ดไวท์ไม่ได้บอกหรอกเหรอว่าเราควรไปทางวอชิงตันน่ะ”“มันตรงกว่าน่ะ” นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่ากระจุกก้อนของทางหลวงหลายสายที่มุ่งหน้าผ่านฟิลาเดลเฟิย บัลติมอร์ และวอชิงตันนั้นดูเหมือนจะเป็นดินแดนที่รถติดมโหฬาร ผมน่ะเป็นผู้ชายประ๓ทขับเลียบชายทะเลครับ “ดูสิ” ผมจิ้มแผนที่ตรงส่วนที่พื้นที่สีเขียวติดกับทะเลสีฟ้า “เราลงไปทางแอตแลนติกซิตี้ ซึ่งน่าจะเป็นทะเลทรายในช่วงเวลานี้ของปี จากนั้นก็ข้ามฝังไปด้วยเรือเคปเมย์เฟอร์รื่ เท่ากับว่าเราจะไปโผล่เวอร์จิเนียพอดิบพอดี”แทนที่จะตื่นเต้นไปกับเส้นทางที่มืทัศนียภาพสวยงาม และผมก็หวังว่ามันน่าจะเร็วกว่าด้วย อเล็กซากลับโมโหผมอีกครั้ง“คุณตัดสินใจเรื่องนี้โดยไม่ปรึกษาฉันรึ แล้วคุณมากล่าวหาว่าฉันเป็นพวกมีความคิดด้านเดียวเรื่องหญิงชายเนี่ยนะ”ปัญหาเกี่ยวกับนักสิทธิสตรีฝรั่งเศสคือ นอกจากที่พวกเธออาจจะเซ็กซี่มากกว่านักสิทธิสตรีชาติอื่นแล้ว พวกเธอยังฉลาดกว่าด้วยเป็นการผสมผสานที่น่ากลัวครับ หากคุณหลุดความเห็นไร้สาระซึ่งอาจถูกเข้าใจได้ว่าเป็นประเด็นหญิงชายที่มือคติขึ้นมาลักอย่างละก็ ถ้าเจ้าหล่อนมีอารมณ์พอ เธอจะจู่โจมคุณอย่างรวดเร็ว คุณใส่ลูกระเบิดไวในกระเป๋ากางเกงของคุณ พวกหล่อนก็จะดึงสลักออกพร้อมอธิบายอย่างเซ็กชี่ว่า มันเป็นความผิดพลาดอันแสนงี่เง่าของคุณเองที่ไข่ของคุณถูกระเบิดเป็นเสี่ยงๆ น่ะ“คุณวางแผนเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่'’ เธอถามพลางเบ้ปากอย่าง
กล่องไฟถ่ายรูป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น