NEW YORKMerde in Manhattan
แมนรัตตันพันลึก1.ตึกเอ็มไพร์สเตทหายลับไปหลังเลันขอบฟ้าแล้ว และแท็กซี่ก็กระเด้งกระดอนจากไฮเวย์ลงมายังย่านที่มืบ้านเรือนหลังเล็กๆ ทำด้วยอิฐสีแดง มันเป็นบริเวณที่เห็นได้ชัดว่าเชลล์แมนขายบ้านช่างคิดบางคนคงจะมาเริ่มต้นแฟชั่นกันสาดสีสันฉูดฉาดเอาไว้ แบบว่าบรรดาถนนทั้งหมดของบ้านต่างๆ มีที่บังแดดลักษณะเหมือนกระโปรงรถอยู่เหนือหน้าต่าง ซึ่งมืสีแดงสด นํ้าเงินเข้ม หรือไมกัเขียวแก่ และมีแนวโน้มว่าในช่วงซัมเมอร์แถวนี้คงจะร้อนอบอ้าวน่าดู แม้ว่าตอนนี้เจ้ากันสาดหลายๆ อันจะมีขอบเป็นนํ้าแข็งย้อยอยู่“แถวนี้เรียกว่าอะไรหรือครับ’' ผมขัดจังหวะการคุยโทรศัพท์ของคนขับแท็กซี่ “อัปเปอร์อีสต์ไซด์รึเปล่า” อัปเปอร์อีสต์ไซด์คือย่านหรูกลางแมนรัตตัน “ประมาณนั้น” เขาตอบ “มันคือบร็องช์ ”“บร็องช์เหรอ” สำหรับชาวอังกฤษชนชั้นกลางอย่างผม กล่องไฟถ่ายรูปราคา คำตอบนี้ก่อให้เกิดภาพในใจมากมายของพวกแก๊งแรปเปอร์กำลังสาดกระสุนใส่กันและกัน หรือไม่ก็อาจจะสาดมาที่ผม“ซ่าย”“แต่ทำไมคุณถึงพาเรามาที่บร็องซ์ล่ะ”
“ก็ตามที่อยู่ที่คุณให้ผมมาไงล่ะ”ผมดูแผ่นกระดาษที่ส่งให้เขาตอนอยู่ที่สนามบินอีกครั้ง มันคือที,อยู่ของโรงแรมที่ส่งผ่านอีเมลมาให้ผมเมือหลายวันก่อนจาก 'ศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยว : อังกฤษ’ จริงๆ แล้วมันไม1ได้เขียนว่า ‘บร็องช์,หรอก มันแค'ใส่รหัสไปรษณีย์ของนิวยอร์ก และ เหมือนกับไอ้งั่งลักคนผมก็ทึกทักเอาเองว่านิวยอร์กนั้นคงหมายความว่าคุณอยู่ในระยะทางที่จะได้ชื่นชมตึกเอ็มไพร์สเตทอย่างไม่มีเงื่อนไข“บร็องซ์เหรอ เยี่ยมไปเลยพอล มันมีความเป็นอเมริกันแบบธรรมดาทั่วไปมากกว่าเมืองท่องเที่ยวอย่างแมนฮัตตันนะ” ครับ อเล็กซาร่วมเดินทางมาด้วย เพียงไม,ถึงสิบนาทีหลังจากการแสดง ก็อด เซฟเดอะ ควีน กล่องไฟถ่ายสินค้า ของผมเพื่อคว้างานมาใหได้ เธอก็เลิกกล่าวหาว่าผมสมคบกับพวกด้ตรูนักล่าอาณานิคม และคว้าโอกาสในการขับรถผจญภัยแบบอเมริกันเสียอย่างนั้น ราวกับว่ามันเป็นความคิดที่แจ๋วที่สุดตั้งแต่มีการสอดไส้แยมในโดนัทมันเป็นไปไม่ได้สำหรับอเล็กชาที่จะทำสารคดีเกี่ยวกับวิถีชีวิตฝรั่งเศสของเธอให้เสร็จในช่วงเวลานี้ของปี เธอชี้แจง มีหลายๆ ตอนด้วยกันที่เธอต้องถ่ายในช่วงฤดูใบไม้ผลิหรือไม่ก็ฤดูร้อน ในขณะที่การถ่ายหนังในอเมริกาช่วงฤดูหนาวนี้เป็นความคิดที่แจ่มแจ๋วกว่ามาก เธอบอกว่ามันอาจจะ ‘กระซากหน้ากากฮอลลีวูดออกมา’ และให้ผู้คนได้มองเห็นสถานที่นี้ในแบบที่มันเป็นจริงๆ มันน่าจะทำให้เธอได้ล้วงลึกไปใต้เปลือกนอกและเผยโฉม ‘แก่นแท้อันเน่าเฟะของประเทศที่อันตรายที่สุดในโลก’ ว่าไปนั่น แต่ก็ดีแล้วละ'ที่ ‘ศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยว’ ไม1ได้สัมภาษณ์เธอด้วย ผมคิดผมค่อนข้างประหลาดใจที่พวกเขาสัมภาษณ์ผมอีกครั้ง และมหัศจรรย์ใจอย่างยิ่งยวดเลยละที่ได้งานนี้มาทำ แต่แล้วผมก็'นึกถึงลิงที่ลูชี มาร์ซเคยบอกเอาไว้เกี่ยวกับการเป็นคนเดียวที่เข้ารอบ และผมก็กระดากใจที่จะกล่าวว่าผมได้ฉวยโอกาสจากสถานการณ์นี้!ปเต็มๆ คุณมีเวลาเหลือไม่กี่วันก่อนจะเริ่มแคมเปญนี้แล้วนะ ผมพูดไปแบบนี้ และแจ็ค ไท เลอร์ก็ไม่สามารถจะบอกแม้แต่ชื่อของประเทศที่เข้าร่วมให้ผมทราบได้เลย นี้ไม่ใช่งานหรอกครับ แต่มันเป็นภารกิจที่คู1ควรกับเงินอันตรายลูซี่เป็นหญิงสาวชาวยอร์กเชียร์ที่พูดจาตรงไปตรงมาและยึดหลักความเป็นจริง เราตกลงกันได้ตรงนั้นเดี๋ยวนั้นทางโทรศัพท์ว่า เงินเดือนที่พวกเขาเสนอให้นั้นจะเปลี่ยนเป็นค่าตอบแทนสำหรับการเป็นที่ปรึกษาซึ่งให้รายได้งามกว่ากันเยอะ โบนัสหากผมชนะการแข่งขันเปลี่ยนจากอ้วนท้วนสมบูรณ์เป็นเกือบจะพุงพลุ้ย และยังมีไอชิ่งบนหน้าเค้กแถมให้อีก คือเธอบอกว่าถ้าเรื่องต่างๆ มันดำเนินไปด้วยดี ก็จะมีงานให้ผมทำต่อในตำแหน่งหัวหน้าแผนกโปรโมชั่นของสำนักงานของพวกเขาในปารีส คล้ายๆ เป็นทูตทางการท่องเที่ยวซึ่งทำงานไม่อยู่กับที่ มีหน้าที่รับผิดชอบเหมารวมไปถึง กล่องไฟLEDถ่ายรูป การได้กินดื่มกับคนใหญ่คนโตในฝรั่งเศสมากมาย เช่นเดียวกับการเดินทางเป็นประจำไปยังมาตุภูมิเพื่อลองใช้บริการโรงแรมและสปาชั้นนำของอังกฤษ ภารกิจที่หนักหน่วงอีกงานเลย นะนี่ แต่ผมก็เต็มใจที่จะรับมันครับ ผมบอกเธอไปฉะนั้น นี่ผมอยู่ในนิวยอร์กด้วยโอกาสอันดีไม่เพียงแค'จะได้จ่ายหนี้ของผมในฝรั่งเศสเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการที่แฟนสาวของผมคิดว่าผมได้แปลงร่างเป็นนักมายากลไปแล้วเสียด้วย ด้วยหมวกวิเศษ ผมสามารถเสกเงินออกมาเท่าที่ต้องการได้ทันที แถมยังมีการเดินทางข้ามอเมริกาและโอกาสในการพักโรงแรมหรูอย่างไม่มีที่สิ้นสุด รวมถึงการนวดตัวด้วยสาหร่ายทะเล คงเป็นสาหร่ายทะเลอังกฤษมากกว่าฝรั่งเศสละนะ แต่เธอก็ไม่ได้เป็นคนที่เรื่องมากกับอะไรที่ได้มาฟรีหรอกครับ
“รู้มั้ยพอลอเล็กซาพูดขึ้นมา
“หนังสือนำเที่ยวของคุณมีหมวดที่ว่าด้วยเรื่องเขตบร็องช์มันถูกปฏิรูปอย่างไร มีทั้งย่านทันสมัยใกล้กับมหาวิทยาลัย กล่องไฟถ่ายสำเร็จรูป และบรรดา'ร้านอาหารอิตาเลียน'ที่ดีที่สุด'ใน'นิวยอร์ก แต่ฉันมั่นใจว่านั่นเป็นเรื่องที่ยกมาเล่าแค่บางส่วนเท่านั้นแหละ ยังมีคนอีกมากมายที่ถูกทิ้งขว้างจากการปฏิรูปนี่นํะ
”ใช่ ผมคิด และพวกเขาคงจะยินดีมากเลยละถ้ามีหญิงสาวฝรั่งเศสลักคนพร้อมกล้องราคาแพงมาตอกยํ้าความจริงข้อนี้แท็กซี่ของเราลันกึกๆ มุ่งไปทางเหนือออกจากอนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพ ผ่านต้นไมัไร้ใบอันมีดมิด และถนนซ็อปปิงที่มีเพียงผู้คนพ่นลมหายใจเป็นไออยู่ในแจ็คเก็ตสกีกันลมเท่านั้นเราผ่านไปใต้ขบวนรถไฟที่แล่นกึกกักเสียงดังอยู่ข้างบน อุโมงค์ใต้ดินออกมาไดไกลขนาดนี้สินะ ผมเริ่มปลอบใจตัวเองว่าเราอยู่ในนิวยอร์กเพียงแค,ไม่กี่คืนเท่านั้นแหละ สิงที่ผมต้องทำที่นี่ก็คือมารับเจ้ามินิเพื่อขับไปยังบอสตันที่ที่งานชิ้นแรกของผมถูกกำหนดเอาไว้แล้ว เราจะไป เที่ยว แมนฮัตตันเมื่อไหร่ก็ได้ที่ เราต้องการนำ“ถึงแล้วครับ”
กล่องไฟถ่ายรูป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น